Od Nikoyaki do Argony

(c.d. tego)

Następnego ranka poszłam do Violetty. Spotkałam ją w jej jaskini razem z Kuri i Masami.

- Cześć - powiedziałam

- Cześć - odparła

- Co u ciebie? - spytałam

- W porządku - odarła - a u ciebie?

-  Też...

Nagle pojawił się Kyomu.

- Witaj! - powiedział

- Hej, coś się stało?

- Nie... a raczej tak... bo widzisz moja pamięć...

- Nija, a kim rozmawiasz? - zapytała Viola

- Rozmawiam z K...

- Pst... Nie mów jej, że ze mną rozmawiasz...

- Dlaczego? - szepnęłam

- Ponieważ, nie ufam jej... To znaczy nie znasz jej do końca.

- No dobra...

- Odpowiesz?? - zapytała nerwowo

- Rozmawiam z... ze sobą, nie można? Po prostu głośno myślę... Nie przeszkadzaj, to ważne.

- No dobra, nie bądź taka nerwowa.

- Yyy... na czym skończyłeś?

- A... nieważne...

- Aaaa... no tak... twoja pamięć - wtrąciłam się nie słuchając co on mówi - Co z nią nie tak, że przyszedłeś teraz?

- No wiesz... boo... mam coś dla ciebie...

- Co takiego? - spytałam uradowana

- Teraz ci się to za bardzo nie przyda, no, ale jak mówiłem moja pamięć...

- No, co to takiego?! - pytałam zniecierpliwiona

- Bo nie miałaś żadnej broni.

- Już mam srebrny miecz.

- No tak... ale mam potężniejszą broń.

- Jaką?! - nie mogłam się doczekać

- Jest to - pokazał mi łapę, jakby udawał, że coś w niej trzyma.

- Co ty? Ze mnie jaja robisz, czy co?

- Nie...

- Przychodzisz do mnie i mówisz, że twoja pamięć. Ahh...

"Chole**" pomyślałam Po prostu wyszłam z siebie.

- Co, zapomniałeś, że 1 kwietnia jest Dzień Hermesa?!

- Nie to jest SOULDAGGER. On jest niewidoczny. On kryje się w twym ciele. Nikt prócz ciebie go nie może użyć...

  Widziałam, że jest zaskoczony, że mu nie zaufałam. Zrobiło mi się przykro.

- Przepraszam... ja nie chciałam... nie wiedziałam... Kyomu... wybacz mi...

- Nie ma sprawy, tylko następnym razem: PO PROSTU MI ZAUFAJ! Dobrze?

- Spoko - uśmiechnęłam się, a on rozpłynął się w powietrzu. Nagle coś mnie ukłuło w łapę. Wiedziałam, że to Souldagger. Nagle:

- Chole**! - krzyknęłam i wybiegłam z nory - usłyszałam po drodze głos Violetty.

- Tu są dzieci!

"Ups" pomyślałam.

  Przypomniało mi się, że wie Salamandry idą z północy, a Leon jest sam... Pobiegłam do Argony. Ona jeszcze spała.

- ARGONO! OBUDŹ SIĘ!!! - krzyknęłam najgłośniej jak potrafiłam.

- Co u lichaaa - ziewnęła Argona - Co? To znowu ty?! Przegięłaś pałę, żeby mnie budzić?!

- Ale... - nie dała mi dokończyć

- Ale...?! Ja teraz mówię, więc nie przerywaj!!!

- Ale dwie Salamandry z północy. Przecież posłaliśmy Leona...

- O nie, tą ciamajdę...

- Mam pomysł: pójdziesz w jego ślad, a ja pójdę po Mixi i każdego wilka, którego spotkam, Ok?

- No dobra.

- To widzimy się przy... Salamandrach.

- Nara

- Narka

  Pobiegłam do nory Mixi. Ona jednak już nie spała. Ale niedawno się obudziła.
- Hej - powiedziałam zdyszana
- Hej... coś się stało? - zapytała
- Yyy... tak. Dwie Salamandry z północy...
- No faktycznie... Leon pobiegł sam. Och, co za biedak...
- Biegnie... już Argona na północ - mówiłam, z trudem łapiąc oddech.
- Ty Mixi pobiegnij za nimi, ja pójdę po Violę - sama nie wierzę co mówię
- Ona?!
- Tak, wiem. Ona się nie nadaje, ale więcej wilków nie zaszkodzi...
- Nooo... racja. Ja lecę. Pa.
- Pa
  Pobiegła, a ja poszłam po Violettę. Po drodze, na Polanie Pana, spotkałam  nieznajomą waderę. Po chwili zobaczyłam również nieznajomego basiora. Przystojnego basiora.
- Hej. Nazywam się Nikoyaka. W skrócie Nija.
- Hej - odezwał się basior - Nazywam się Matt, a to jest Pink.
- Witaj - powiedziała
- Szukacie przygód? - zapytałam patrząc na Matta
- Ja lubię nowe rzeczy - uśmiechnął się Matt
- W sumie mogę pójść z wami - stwierdziła Pink
- Więc tak, a może chodźcie wytłumaczę po drodze. Nie możemy stracić ani chwili.
  Poszliśmy.
- Więc jak to mówiłam: z północy idą dwie Salamandry. Musimy je powstrzymać... Kur... - nie dokończyłam - miałam pójść po Violettnę, ale w sumie... jesteście wy.
- Spoko - powiedziała wadera
- Jak mamy je powstrzymać? - pytał Matt
- Tego nie wiem, ale nie jesteśmy sami. Jest tam już pewien Leon i pewne dwie wadery. One są niesamowite, to znaczy Alpha i Betha: Argona i Mixi.
- Super.
  Szliśmy i szliśmy, aż nagle usłyszeliśmy ryki. Były dwie Salamandry.
- Biegnijmy - powiedziałam
  Znaleźliśmy się obok potworów. Dziwnym trafem nie było ani Argony, ani Mixi, a przecież one wyruszyły wcześniej. Dziwne.
- No to co robimy? - spytał Matt
- Nie wiem... Nie możemy czekać na Mixi i Argonę...
- Przecież mówiłaś, że już wyruszyły - wtrąciła się Pink
- No tak, ale jak widać ich nie ma. Zresztą Leona też. Musimy działać!
  Zauważyłam jeziorko. Użyłam swojego żywiołu i PLUSK na Salamandry. Potwory odwróciły się w stronę jeziora.
- Ukryjcie się - powiedziałam
  Weszliśmy w krzaki. Chyba Salamandry skapnęły się, że przeciwnika tam nie ma i ruszyły w naszą stronę. Zaatakowałam jednego z nich moim Souldaggerem. Oczywiście zaczął krwawić. Lecz to nie były wystarczające ciosy...
(Matt?)