Od Akiro do Gabriel i Somnatisa

Dzień jak co dzień, a jednak inny. Wszędzie było pełno ludzi, których wyciągnęliśmy z wieży. Wszyscy byli już pozbawieni każdego rodzaju namiernika. Teraz ludzie zajmowali się zbieraniem informacji od nich i wyrobem fałszywych, ale oryginalnych dowodów. Zmiana ich wyglądu również, była ważna. Przyjaciel proponował mi również zmianę wyglądu, ale wiedziałem, że mimo to i tak mnie znajdą więc to mijało się z celem. Po upływie kolejnych dni, jeden z moich towarzyszy podał mi informacje, że jedna osoba domaga się spłaty długu. Westchnąłem i spojrzałem na towarzysza.

- Umowa tam gdzie zawsze.

- Przekaże. - Odparł i zniknął, a ja wraz z Bonim udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Następnego dnia wstąpilismy oboje do cukierni i kupiliśmy sobie po cieście.

- Dzisiaj masz spotkanie z tym gościem co coś chciał od ciebie wczoraj.

- Tak, jak chcesz możesz  iść ze mną, lub  pilnować reszty.

- Zostałbym. - skinąłem głowa, po zjedzeniu deseru, zapłaciłem sprzedawcy za  usługę,  a raczej za towar i z Bonim udaliśmy się  na pociąg. Weszliśmy do pociągu i zajęliśmy miejsca siedzące, wyciągnąłem sprzęt i zacząłem sprawdzać informacje jakie padały na temat wieży, a Boni obserwował świat za oknem.  Przewijałem newsy i wszystko szło po myśli prócz aspektu, że o ten atak zostały posadzone wilki. Westchnąłem i zgasiłem ekran telefonu, wyciągałem z torby maski jedna z nich dałem Boniemu.  "Arena 8"  Rozbrzmiał głos w głośniku. Założyliśmy maski i podeszliśmy do drzwi, gdy pociąg dojeżdżał na stacje, gdy drzwi się otworzyły  ruszyliśmy do miasta z Areny 8 od razu uderzyła w nas muzyka grana na tym terenie. Kupiliśmy coś do picia, a młody chciał watę po czym ruszyliśmy w mroczniejsze tereny tej zbieraniny. Zasiedliśmy na ceglanym "balkonie" i rozmawialiśmy  o różnych rzeczach. Po jakimś czasie, było słychać głos jakiegoś faceta i milczenie kota.

- Wcale się nie zgubiłem. - mówił mężczyzna, a my go obserwowaliśmy, chłopak zaczął mocno się rozglądać. Zaplotłem nogi na róże i zawisłem głową  w dół  przed chłopakiem, który odskoczył z lekkim szokiem do tyłu.

- Co się boisz Gabriel, czyż to mnie czasem nie szukał? - uśmiechnął się pod maska wiec chłopak tego nie widział, moje oczy zabłysły czerwienia przez co mogłem pokazać mu co chce. Ściągnąłem maskę.

- Więc ty jesteś Fox? - Zapytał zaciekawieniem wpatrując się w "maskę mając na twarz"

- Tak, wiec w czym masz problem.

- Chce kogoś znaleźć. -powiedział i wyciągnął medalion z wilkiem, wziąłem go w dłoń i się mu przyjrzałem.

- Huhu.... Dawno nie widziałem tego symbolu. - Powiedziałem z uśmiechem ściągając iluzje.

- Należał do mojej matki, chce znaleźć rodzinę.

- Da się załatwić bracie. - Wyciągnąłem telefon i zadzwoniłem do Somnatisa.

- Jo Som będę u ciebie za jakieś dwie godziny, przyprowadzę kogoś z "rodziny".  - Powiedziałem spokojnie po czym się rozłączyłem. - To idziesz z nami. - spojrzałem w górę. - Boni idziemy!  -zawołałem i chłopak po chwili, był na dole. Ruszyliśmy do pociągu i wysiedliśmy na terenach nadmorskich, weszliśmy do sklepu z zegarkami.

-Witaj Somi. -Przywitałem się z przyjacielem i wytłumaczyłem mu kto przylazł  ze mną.

(Somniatis?)

Karta postaci towarzysza - Leon

Imię: Leon Płeć: Chłopak Wiek: Rok  Typ: Wspierający Rasa: Zwykły kot, -pół pers, ojciec nie znany Cechy charakteru: Leniwy,  kocha jeść, boi się obcych, oddany właścicielowi, uwielbia pieszczoty, lubi się obrażać i spać, nawet inteligentny. Historia: Gdy się urodził mieszkał z mamą u właścicielki przez 3 tygodnie. Potem Noc go przygarnął. Potem sprawił, że kotek wyglądał z każdym dniem jakby zjadł sam siebie. Ma nadwagę i to bardzo widoczną. Jego właściciel twierdzi, że mówi, więc nie wyprowadza to z błędu. Całe dnie spędza na kanapie lub jak każą to wychodzi na podwórko, wtedy nie opuszcza Nocy nawet na krok, bo boi się, że się zgubi. Moce i umiejętności: Nie ma mocnych na jego apetyt. Potrafi polować. Wspinać się na drzewa oraz dużo spać i narzekać. POZIOM 1 | Siła: 1 | Zręczność: 3 | Szybkość: 1 | Moc: 1 | Spostrzegawczość: 1 | Wytrzymałość: 1 | Refleks: 1 | Właściciel: Noc

Karta postaci - Gabriel Noc

Dane osobowe

Imię i Nazwisko: Gabriel Noc Pseudonim: Nikt Płeć: Mężczyzna Pochodzenie: Nieznane matka porzuciła mnie po porodzie Data urodzenia: 07.10.1998 Przynależność: Żadna Stanowisko: brak Klasa: Posiadacz zwierzęcego genu [Wilka] Praca: Chemik i przy okazji handlarz, wolontariusz  Orientacja: Na razie żadna Partner: Kto by to chciał Rodzina: Rodzice nieznani. W domu dziecka miał przyjaciela, który niestety zmarł podczas walki. Po jego śmierci nikomu więcej nie dał się do siebie zbliżyć. Miejsce zamieszkania: Arena 1 

• Zewnątrz dom 
• Wewnątrz 
• Salon
• Kuchnia
• Sypialnia
• Pokój gościnny 
• Łazienka 1
• Łazienka 2
• Patio

Dom posiada piwnicę, w której znajduje się laboratorium oraz pomieszczenie "prawdy" do zmuszanie ludzi, aby zaczęli mówić.

Charakter

Szczery, wmawiany sobie samotnik, opiekuńczy, po trochę pesymista, realista i optymista. Uważa, że nic mu się nie należy, bo jest sierotą i że wszystko to jego wina. Pomoc innym go uszczęśliwia. Kobieciarz, niestwierdzony schizofrenik. Choć jest bardzo mądry, często zachowuje się jak idiota.

Aparycja

©Sithussssssssususus

Ma czarne włosy. Jego tęczówki majom odcień strasznie jaskrawego turkusu, choć pod wpływem emocji jaśnieją lub ciemnieją. Jest bardzo wysportowany. Dzięki częstym zbawieniem się w ganianego przez policję. Zawsze to on musi uciekać. Na co dzień nosi: czarne buty, w tym samym kolorze spodnie, rękawiczki skórzane, płaszcz oraz mało podręczną listonoszkę, gdzie przechowuje swoje narzędzia pracy. ( waga, tasaki, zipki, shuriken, karma dla kota, itp). Jego koszula jako jedyna się wyróżnia z jego ubioru ponieważ jest w kolorze białym. Na której swobodnie zwisa medalion. Jedyna pamiątka po rodzicach. Ciuchy zakrywają jego blizny, które opowiadają miele historii z jego życia. Jego styl chodzenia nie wyróżnia to z tłumu.

Historia

©Nieznane

Jako noworodek został odrzucony do okna życia. Gdy został odebrany z niego miał przy sobie medalion z obrazkiem, na którym był wilk, który po oby dwóch stronach ma węże, wyglądające jak strażnicy. Przypominał herb. Był bardzo cichym i samotnym dzieckiem, pomimo że wszyscy do niego lgnęli. Już jako małe dziecko zaczął ukazywać swój niezwykły dar, którym był nie zwykle dobrze rozwinięty umysł. Dzięki temu, choć pochodzi z domu dziecka w wieku 18 lat zrobił doktorat. Co pomogło mu w dalszych działaniach jako chemik oraz diler. W wieku 20 lat postanowił także zajmować się zielarstwem. Odkąd pamiętał zawsze poświęcał się innym. Gdy ktoś potrzebował pomocy zawsze był i nigdy nie oczekiwał nic w zamian, choć życie zbiegiem czasu nauczyło go,  że zawsze każdy jest zależny od drugiej osoby i aby pomóc większej grupie sam musi żądać przysług, które kiedyś mogą się przydać. Rok temu przygarnął kociaka.

Moce, umiejętności i zainteresowania

• Zmiennokształtność
• Potrafi opuszczać ciało i wchodzić w innych ludzi czy też zwierzęta oraz rośliny,
• Zawieranie kontraktów (czyli jego przysług)
• Reszta mocy nadal w ukryciu...

Dzięki nieprzeciętnemu intelektu jest prawie nie do pokonania, potrafi wytwarzać trucizny, którymi nabiera swoje ukochane noże, które dostał od nieżyjącego przyjaciela oraz odtrutki. Hobby: dilerstwo, maltretowanie kota, choć nie ma nawet pojęcia, że to robi. Po prostu go kocha. 

Przedmioty 

• Wisiorek, który dostał od matki tak naprawdę jest kluczem do rozwiązania zagadki kim jest. 
• Miecze
• Shuriken

Ciekawostki

• Ma pupila, który jest zwykłym, niegadającym kotem, lecz ten schizofrenik uważa, że on gada. Kot jest pól persem po matce, ojciec nieznany. Koloru rudego. Kot ma rok A wygląda tak jakby zjadł sam siebie. Właściciel kocha go przekarmiać, bo uważa, że jest zawsze głodny. Kot nazywa się Leon, lecz właściciel woła na niego czasami kot katastrofa.
• Towarzysz: Kot Leon 

Achievementy

Kontakt: magdalenakorga754@gmail.com

Od Gabriela do Akiro - "Jak tu trafił"

Zostatniej chwili. Gabriel Noc jest poszukiwany przez policję. Porwał, torturował i zabił 4 osoby. Poszukiwany jest nie bezpieczny i pewnie jest uzbrojony ostatni raz był widziany w centrum handlowym stokrotka. Policja prosi o ostrożność oraz jeśli ktoś widział lub wie gdzie może przebywać prosi o kontakt z  najbliższym komisariatem policji. Ukrywanie podejrzanego jest nie rozsądne i karane.

Taki komunikat został podany przed chwilom w telewizji, gdy Gabriel brał prysznic. Nagle spod prysznica wyciąga go  dźwięk telefonu, który został położony w sypialni. Gabryś szybko wychodzi spod prysznica cały mokry i nagi biegnie do pokoju. Gdy dobiega widzi, że do telefonu który zostawił na biurku łasi się udzielać. - Dupku zamiast tulić się do tego telefonu odebrał byś go. - Miał. - Dobra zaraz cię nakarmię. Odpycha kota od telefonu i odbiera.  - Hej W słuchawce słyszy znajomy głos. To jego znajomy Miron. - Czego chcesz przeszkadzasz mi jeszcze nie ma towaru. Mówi zdenerwowany. Tyle razy mu mówił by mnie dzwonił a ten i tak to zrobił - Nie po to dzwonię. Tłumaczy się mały ćpun i wyjaśnia nie dając Nocy cokolwiek odpowiedzieć. - Oglądałeś poranne wiadomości? Kogo zabiłeś? O co chodzi? - Co? Co ty do mnie pierdolisz? Odpowiada szatyn już coraz bardziej włożony. - No normalnie w telewizji pierdoli jakaś babka że jesteś poszukiwany za zabicie czterech osób. Wyjaśnia chłopak z niepokojem. Gabriel wywraca oczami. - Gdzie to niby mówią? Na jakim kanale? Pyta chwytając pilot który leżał na biurku przy siedzącym Leonie. Włącza telewizor. - Puść na jedynkę Odpowiada ćpunek. Noc przełącza pośpiesznie na jedynkę a tam kobieta mówi że jest poszukiwany. - Co to ma być ? Przecież nic takiego nie zrobiłem? Tłumaczy się. - Dobra ja kończę. Towaru i tak nie mam. Rozłącza się i w pośpiechu wybiera numer z listy w telefonie nazwanej  przysługi i czeka.  W tym samym czasie podchodzi do szafy i pośpiesznie wyciąga  swoje codzienne ubrania. Po trzecim sygnale ktoś odbiera. - Pamiętasz mnie? Z tej strony Gabriel Noc. Mówi całkowicie innym głosem. Spokojnym i pełnym seksu. - Tak pamiętam. Mówiłeś że kiedyś się odezwiesz czekałam. Odpowiada kobieta. Lecz wcale nie jest przestraszona wręcz przeciwnie cieszy ją jego telefon. - W czym mogę ci pomóc Gabrieli. Pyta się. - Twój mąż nadal zajmuje się fałszerstwem? Pyta się zapinając już spodnie i maszerując do kuchni by nakarmić kora, który idzie tuż zanim pomrukując szczęśliwie że na teście dostanie jeść. - Tak. Wiesz gdzie mieszkam przyjedź. - odpowiada kobieta oraz się rozłączyła. - Kocie zrobimy sobie wycieczkę. Powiedział do zajadającego przysmaki otyłego rudego puchu  na czterech łapach. Kociak powoli przełknął i popatrzył się na przyjaciela. - Ty głupi czy głupi? Przecież my tu nie wrócimy za tych dwóch ziomków a tym bardziej jak zrobiłam nalot i znajdą jeszcze jednego co miałeś parę dni temu wywieść do lasu a nadal tego nie zrobiłeś... A mówiłem że się tak skończy że tą przysługę możesz sobie darować i tak ten fagas tej baby nie żyje a  za śmierć jej chłopa i goryla zrobiły się cztery. Ja lepiej pójdę się spakować a ty nie stój jak ten fiołek tylko spakuj mi jeść. Zamiast zrobić jak powiedział to znów wrócił do jedzenia. - Ty se jedź a  ja nas spakuje i pozbędę się gościa. Po tych słowach kucharz poszedł do sypialni, spod łóżka  wyciągnął klasycznym torbę podróżną o położę oczywiście czarnym jak praktycznie wszystko co nosił. Położył ją na łóżko i podszedł do szafy z której wyjął kilka ubrań i bieliznę na zmianę. Poskładał je w idealnym kostkę i włożył do torby. Potem podszedł do  biurka które stało idealnie na przeciwko łóżka. Odsunął je delikatnie i z wnęki w ścianie którą zasłaniało biurko wyciągnął da miecze. Przysunął  biurko powrotem na miejsce i chwycił leżący na nim laptop z ładowarką. Wszystko również wpakował do torby. Do niej jeszcze doszedł szary puszysty koc mała okrągła jasno niebieska poduszka na której spał kot oraz przekąski dla kota i Gabriela. Po opakowaniu się nie zwracając uwagi na kręgowego się pod nogami kota poszedł do piwnicy. Piwnica była ogromna chyba większe niż dom. Było w niej pełno drzwi nie do końca wiadomo od czego. Gabriel wraz z kotem otworzyli  jedne i weszli do środka. To była mroczne sala tortur. Na środku stało krzesło przy drzwiach były różne pułki z przyklejonymi do nich naklejkami, typu: kleszcze, piłka do metalu, rozpuszczalnik, palnik, alkohol igły, nicie  itp. Po bokach były kajdany przymocowane do ścian. Do jednych z nich był przyczepiony mężczyzna. Był brudny i nagi. Widać było że jest wyczerpany i głodny. Ponieważ nie minął ani gram tłuszczu, same kości i skóra. - Masz szczęście. Mam dobry dzień i cię nie zabije, a wręcz przeciwnie wypuszcza na wolność. Powiedział Gabriel podchodzić do mężczyzny. Ten tylko podniósł lekko głowę i opuścił. Wiedział że Gabriel kłamie. Tak długo to tu trzymał i torturował. Teraz niby miało być inaczej? Jeśli tak to tylko dlatego że to nareszcie zabije. Noc odepną chłopaka i wziął to na ręce. To nie było zbytnio trudne ponieważ był jak piórko. Wyszedł z nim z pokoju i zamknął drzwi na klucz. Wszedł i do innego pokoju tym razem pokój wyglądał trochę inaczej lecz nadal przerażająco. Ten wyglądał jak typowa kostnica. Stół dał nieboszczyków, akcesoria do sekcji zwłok i jakieś ubrania w szafie. Mężczyzna na rękach Gabriela uważnie popatrzył na pokój i wiedział że to już koniec. Ale był szczęśliwy bo na reszcie odpocznie a  noc i tak nic się od niego nie dowie. Niebiesko Oki położył chudzielca na stole. Podszedł do zlewu. Wziął stojąca obok wiaderko z gąbkom w środku i nadał letniej wody. Podszedł z wiaderkiem do chłopaka . - Co teraz będziesz to mył?  Zapytał kot. Gabriel nic mu nie odpowiedział tylko wycisnął gąbkę i zaczął myć mężczyznę. - Tak myj to mamy na tyle czasu zanim tu psy wpadną. Powiedział rudzielec i sobie usiadł by obserwować poczynania chłopaka. Gabriel po dokładnym i delikatnym umyciu ofiary ubrał go w garnitur.  "No czyli zostanę pogrzebany żywcem. Jebany psychopata i tak mu nie powiem że szef bił i kazał nam gwałcić swoją żonę, bo i tak to lepsza śmierć niż goryla szefa." pomyślał ledwo oddychający chłopak. Szatyn spod stołu wyciągnął torbę i przerzucił ją przez ramię. Wziął chłopaka na ręce i spełnieniem głowy dał znać Leonowi że wychodzą. Po sprawdzeniu dokładnym że drzwi od piwnicy są zamknięte poszedł do garażu. W garażu stał piecio-drzwiowy  Mercedes-Benz CLS 2019 koloru krwistej czerwieni i niebiesko czarny ściągacz Deco-Wall Wsadził ofiarę do samochodu i obok niego położył torbę. Wrócił się do domu po swoją torbę na ramię i po smycz dla kota. Sprawdził czy wszystko jest pozamykane i wrócił do samochodu. Odpalił i ruszył w stronę domu kobiety z którą przedtem rozmawiał. *** - Zostań w środku i go  pilnuj.  Powiedział Gabriel do kota i wyszedł z auta. Ruszył w stronę małego domku na przedmieściach miasta. Gdy był już w połowie z domku wyszedł mężczyzna. Ciemny blondyn z tęczówkami w położę letniej trawy. Niezbyt dużej postury ubrany w czerwoną koszulę  i jasne dżinsy. Gdzieś tak koło czterdziestki. Gdy się spotkali blondyn wyciągnął rękę na powitanie. Młodzieniec mocno i pewnie ją uścisnął. - Więc chcesz abym załatwił Ci nową tożsamość?  Powiedział Miłosz z lekkim niepokojem w głosie. - Nie potrzebuje tego.  - Odpowiedział niebieskooki i szybko dodał. - Chodzi o majom rodzinę. - Aha im mam zmienić. - Powiedział mężczyzna zerkając do samochodu. - Też nie. - Odpowiedział trochę speszony. - Więc o co chodzi? Ja się jeszcze tylko znam na finansach.  Powiedział blondyn. Miał tylko nadzieję że nie będzie musiał ukrywać tego przemarzniętego i wygłoszonego mężczyznę. Który siedział na tylnym siedzeniu. - Szukam mojej rodziny. Jako małe dziecko zostałem porzucony do oka życia. Matka zostawiła mi tylko ten medalion. Wiem że jest kluczem do rozwiązania zagadki. Kim jestem. Tym bardziej że od kilku lat dzieje się zemną coś dziwnego. Coś nie wytłumaczalnego i wiem że ty możesz mi pomóc. Wszystkie moje tropy prowadził do ciebie oraz do jakiejś grupy lecz do tej pory jej nie odnalazłem a  jak pewnie słyszałaś już w telewizji mam mało czasu.  Młodzieniec ściągnął medalion i wręczył Miłoszowi. Zielonooki przyjrzał się naszyjnikowi.  - Wiem kto może ci pomóc.

(Akiro?)

Od Akiro cd. Argona do Camill

Po zabraniu z bunkra trzech broni wyszedłem i ruszyłem w ich stronę, jakie było wielkie moje zdziwienie, jak zauważyłem dwójkę podległych Argony. Zanim czarnowłosa zaczęła swój istny monolog, zwinąłem broń i ukryłem w pniu. Słysząc jej słowa, uśmiechnąłem się złośliwie

-Może wyglądam na tchórza, ale nim nie jestem. -odpowiedziałem lekko zdenerwowany, podszedłem do czwórki ludzi. -To jak wracamy? -Brew pozorom, jakie mogły wywrzeć wrażenia na dwóch przedstawicielkach różnych mafii. Gdy portal się otworzył, wszyscy przeszliśmy do naszego świata, po drugiej stronie, było trochę ludzi z obu stron. Nagły dźwięk przeładowywania broni dotarł do moich uszu, a następnie zauważyłem wymierzone we mnie skorpion 61, gloki, M4 i AK. -Na i po co wam te nerwy. Powiedziałem, podnosząc ręce w geście poddania, Argona z Camill uspokoiły towarzystwo. -To ,jak chcecie, z przyjemnością opowiem wam wszystko na temat "upadku serca" powiedziałem po opuszczeniu dłoni i rąk, po jakiś tam wtrąceniach przeszliśmy do jakiegoś innego pomieszczenia.

-Więc powiesz, nam coś czego nie wiemy? -zapytała towarzyszka broni Argony.

-Macie dość dobry wywiad więc wątpi, bym was zaskoczyły. Więc, zaczynając od samego początku. Plany ataku ustaliliśmy razem z Władysławem Leniniewskim no bardziej to większość planu była jego pomysłem. Tak jak wiecie chodziło o zniszczenie wieży, ale tego czego wam nie powiedzieli, to że wszyscy więźniowie z magicznymi zdolnościami i ci, którzy są po stronie Watahy i zarazem mafii zostali uwolnieni. Akcja miała zarazem zrobić zasłonę dymną dla Władysława, który odsunął się w cień pod pretekstem własnej śmierci.

-Łżesz! -usłyszałem głos jednej z kobiet i mocne uderzenie w ławę.

-Miło, że nadal uważacie, że kłamię jak z nut. -przyjrzałem im się spokojnie. -Ale pomyślcie trzeźwo, czy mi się to opłaca, poza tym, jak mi nie wierzycie, jest jeszcze jedna osoba w watasze, która widziała go na oczy i przeżyła.

-Kto to był!? -Argona podniosła wzrok a ja czułem z musze jej powiedzieć, coś mnie do tego zmuszało

-Somnatis  Tenberis.

(Miłej zabawy)