Od Tavari'ego cd Adrianne

Dziewczyna wzruszyła ramionami, jakby sama nie wiedziała, czy się zgubiła, czy po prostu tak sobie siedziała. 

- Okej, a z której areny jesteś? - zapytałem - Bo na pewno nie z tej - dodałem znacząco. 

- Z pierwszej - ponownie wzruszyła ramionami.

Wydawała mi się trochę... nieobecna? Albo po prostu taka grała, żeby mnie spławić. Tak czy siak postanowiłem spróbować:

- Jestem Tavari, a ty?

- Adrianne - odparła.

- Wiesz, Adi... niedaleko jest fajna knajpka, właśnie tam idę. Może poszłabyś ze mną? - zaproponowałem.

- Nie Adi - zaprzeczyła twardo - Di albo En. I w sumie... mogę się przejść, czemu nie?

Kiedy szliśmy już chodnikiem w stronę Qui e Qui - jednej z moich ulubionych knajpek zacząłem się głośno zastanawiać:

- Di... En. Di-En, En-di. Mogę ci mówić Endi? Bardzo dobrze mi się kojarzy to słowo.

- A z czym? - zapytała, chociaż oboje wiedzieliśmy, że tak łatwo się tego nie dowie.

- Tajemnica - uśmiechnąłem się, było jednak jasne, że kiedy wróci do domu od razu sprawdzi w necie (o ile go ma).

Po chwili znaleźliśmy się już przed Qui e Qui.

- Zapraszam - powiedziałem, otwierając przed dziewczyną drzwi.

Mój 'kochany talizman' mruknął za mną:

~Uciekaj.

Oczywiście go olałem. Mamy teraz jakieś 50% szans na to, że stanie się coś złego.

Weszliśmy w głąb sali. Zaraz zaprowadziłem Endi do mojego ulubionego miejsca: niedaleko baru, ale za zasłonką z rozłożystego, ozdobnego drzewka.

Qui e Qui było maleńką restauracyjką z tylko dwoma salami (ta druga, mniejsza przeznaczona dla osób palących), ale za to jedzenie było tu pyszne.

- Podoba się? - zapytałem, ciekaw, czy aby na pewno dobrze wybrałem lokal. Z doświadczenia wiedziałem, że złe miejsce to złe spotkanie.

(Adrianne?)