Od Carrie Do Tempestesta, Antiqusa i Vi

Cd. tego

Doszłam do watahy. Zastanawiałam się czy chętnie przyjmą córkę demona. W lesie było ciemno i tajemniczo. Rozejrzałam się w obawie ataku. Moje wątpliwości były słuszne. Obok mnie stali: biała wilczyca i szary wilk wyglądający na bardzo osłabionego. Wadera miała niebieskie znamiona , on natomiast czerwone.
- Witaj. - powiedziała Biała Dama.
- Eee... Hej? - odpowiedziałam.
- Jestem Tempestas, a to jest Antilqus.
Wydawali się mili, ale zastanawiała mnie krew kapiąca z jego sierści. Czyżby się bili?
- Jesteście zabójcami? - spytałam cicho.
- Powiedzmy, jesteśmy łowcami.
- Ja też - odpowiedziałam jeszcze ciszej.
Krępowała mnie ta rozmowa. Gdy tu szłam oczekiwałam raczej zabójcy z którym mam walczyć lub (co bardzo mało prawdopodobne) Alfy witającej mnie "w swoich skromnych progach". Parka ta była urocza, ale bynajmniej nie pasowała do żadnego z tych opisów.
- Jak się nazywasz? - zapytał dotąd milczący basior.
- Mówcie mi Carrie. - odrzekłam .
Basior zauważył ,że zgrabnie ominęłam jego pytanie. Widząc jednak uśmiechniętą waderę nie drążył tematu.
- Choć, pokażemy ci watahę. - powiedziała Miss Wiecznie Szczęśliwa
W końcu wybrałam jakąś pustą jaskinię pod wodospadem Płaczu (czy jakoś tak) i usadowiłam się w nowym mieszkaniu. Usłyszałam jak ktoś się skrada do mojego domku. Ciekawe czy to Panna Happy, Pan Ponury czy jakiś inny wilk chcący mnie poznać lub zabić.
(Qus? Tempestes? Ktoś?)