Ainelysnart: Od Mixi "Jak spotkałam niebieską (a może fioletową?) waderę"

27 września 2013

Od Mixi "Jak spotkałam niebieską (a może fioletową?) waderę"

(c.d. tego)

Leciałam nad terenami watahy. Wtedy zobaczyłam jakąś niebieską (a może fioletową?) waderę, która właśnie wychodziła z wody. Wylądowałam obok niej.
- Hej, jestem Mixi - przywitałam się.
- Jestem Nikoyaka.
- Jesteśmy na terenach nowo założonej Watahy Krwawej Nocy. Czy chcesz dołączyć do watahy?
- Yyyy. . . Tak.
- To świetnie. A teraz idziemy zwiedzać. Gdzie najpier chciałabyś pójść?
- A gdzie tu można pójść?
- Hmm... mamy las, wodospad, puszczę i polanę. To gdzie chcesz iść?

(Nikoyaka?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.