Od Argony cd. Camille do Akiro

- Zgoda. - Argona pokiwała głową. Rzuciła ostatnie, przelotne spojrzenie Akiro i za przywódczynią mafii wyszła z pomieszczenia. - Jak się nad tym zastanowić, Somniatis przybył na przesłuchanie razem z tym tamtym. Kazaliśmy mu wyjść, żeby nie przeszkadzał. - Ty kazałaś - uściśliła Camille. - O co właściwie chodzi? - zainteresował się Rori, nie wiadomo skąd pojawiając się pomiędzy kobietami. Przywódczynie odsunęły się od siebie gwałtownie, a Alpha spiorunowała swojego ochroniarza wzrokiem.  - Tłumaczyłam ci już, Rori. - Westchnęła z rezygnacją. - Akiro, z jakiegoś powodu, postanowił, że zawalenie Wieży jest doskonałym pomysłem. - Ah, to! - Blondyna jakby oświeciło. - I co teraz? Zamierzasz go wygnać z watahy, wyrzucić do innego wymiaru, za...  - Rori, proszę, przyprowadź tu Somniatisa Tenebrisa - przerwała mu zniecierpliwiona kobieta, zaplatając ręce na piersi. - A tak, jasne. Gdzieś tu się kręcił z tego co pamiętam. - Ruszył w stronę drzwi, otwierając je odwrócił się na chwilę do dziewczyn z uśmiechem, podnosząc dłoń i zbliżając do siebie palec wskazujący i kciuk. - Dajcie mi momencik.  - Co sądzisz o tym... tajemniczym planie Leniniewskiego? - spytała w powietrze Argona, przerywając ciszę. - To nie byłby pierwszy raz - odpowiedziała również w powietrze Camille.  - O tego Somniatisa chodzi? - rozległo się z końca korytarza, przerywając kobietom rozmowę, zanim ta choćby zaczęła się na dobre. W towarzystwie postawnego ochroniarza szedł drobny, acz wysoki mężczyzna o czarnych włosach i hetero-chromatycznych oczach.  - Tak, to ten Somniatis. Raczej nie ma ich wielu - przytaknęła Alpha. - Dziękuję Rori. Może... zaopiekuj się Ritą, pewnie jest w kiepskim stanie po tych wszystkich teleportacjach. - Jasne, to zostawiam go z wami. - Mężczyzna posłał Argonie oczko i ruszył w bliżej nieokreślonym kierunku. - Postanowiliście już coś w sprawie Akiro? - Mężczyzna wyglądał ponuro. Był blady, a pod jego oczami widać było sińce z niewyspania. Jak długo właściwie ich nie było w tym świecie? - Jesteśmy jeszcze w trakcie przesłuchania. Czy spotkałeś Władysława Leniniewskiego razem z Akiro? - Argona wpatrywała się uważnie w twarz czarnowłosego. - Tak.  - I było to już po upadku Wieży? - Tak. - O czym rozmawialiście? - O... niczym istotnym. - Ponura twarz Somniatisa zrobiła się jakby jeszcze bardziej ponura.  - Somniatisie. - O mojej zaginionej podopiecznej.  - O czymś jeszcze? - Nie.  - Czyli nie rozmawialiście o upadku Wieży? - Nie. Nie chciał o tym rozmawiać. - Camille? - Argona spojrzała na towarzyszkę. - Mówi prawdę.  - To mnie niepokoi. Wszyscy nagle zaczęli mówić prawdę i wcale mi się nie podoba to, co słyszę. - Alpha skrzywiła się i zwróciła do Camille. - W takim układzie wydaje mi się, że to sprawa pomiędzy mną a moim nieposłusznym podwładnym. Pozwól, że sama ją rozwiąże. Co się tyczy Somniatisa, jeśli chcesz go wypytać - jest twój. Może wam pomoże w tej nieciekawej sytuacji. A teraz wybaczcie na moment.   Argona chwyciła za klamkę. Wzięła głęboki oddech i weszła do pomieszczenia. Akiro siedział tak, jak go zostawiła. Wyglądał na bardzo znudzonego. - Przesłuchałyśmy Somniatisa i sądzę, że mam już komplet faktów. Czy chcesz mi coś jeszcze powiedzieć, zanim zadecyduję o twoim losie? - Patrzyła prosto na podwładnego, który pod wpływem jej spojrzenia nieco się wyprostował. Może nawet wyglądał, jakby to, co się dzieje zaczęło mu trochę mniej zwisać? - Nie. - Dobrze. - Zamilkła na chwilę, by zacząć oficjalnym, nieco podniesionym głosem. - Akiro Ori, wstępując w szeregi członków Watahy otrzymałeś kredyt zaufania. Kredyt zaufania, które zawiodłeś, działając pod zwierzchnictwem obcego przywódcy bez konsultacji ze mną czy dbałości o interes grupy. Niniejszym z dniem dzisiejszym nie jesteś już członkiem Watahy. Nie stać mnie, by Wataha ponosiła odpowiedzialność za twoje czyny. Co więcej zablokujemy twój gen i oddamy cię władzą, jako terrorystę. Przepraszam Akiro, ale musimy oczyścić imię Watahy z przedrostka "terroryści". A teraz panowie, możecie zabrać tą osobę do aresztu?

(Akiro?)