Od Korso - Wyprawa

Co ja robię?

- Tu jest... cudownie, ha ha ha!! - zaskrzeczałem. 

Nie, nie jest. 

- Powinniśmy tutaj, hi hi, na dłużej! 

Nie, musimy stąd uciekać! 

- Wreszcie ktoś dobrze mówi! - zaśmiała się Mixi. 

- Usiądźmy i zagrajmy w coś! 

Nie, nie, nie. Nie możemy. 

Ruszyłem w jakimś kierunku. 

- Gdzie idziesz? - zapytała Narcyza. 

- Chcę bliżej poznać tą cudowną krainę! 

Chcę się stąd wydostać. W tej ścianie musi być wyjście. Muszą być jakieś drzwi. Zacząłem szukać klamki, jakiejś dziurki, czegokolwiek. 

- Aku... Dlaczego Korso toczy się po ścianie? - zapytała Aria. 

- Chłopakowi na dobre odbiło... 

Poczułem dotkliwy ból w boku. Nic dziwnego, w końcu wturlałem się na klamkę.
Klamkę? 

- Hej, idźcie szukać tam, daleko! Tu nic nie ma. 

Przecież tu jest wyjście. 

Nacisnąłem klamkę. Zamknięte. Cofnąłem się i uderzyłem barkiem w drzwi. 

- Aku... Dlaczego Korso właśnie wbiegł na ścianę? 

- Nie wiem, nie interesuje mnie to. Musimy coś wymyślić... 

Bolało. Cofnąłem się i kopnąłem w drewno. 

Zapomniałem, że jestem boso. Drzazgi dotkliwie wszczepiły się w moją stopę, ale podziałało. 

- Nic tu nie ma! - krzyknąłem. 

Tędy! 

Ten świat ma władzę nad moją mową. Muszę jakoś zwrócić ich uwagę. Wydarłem się głośno. 

- Zamknij się! - warknął Akuma.
To nie zadziała. Muszę spróbować inaczej. A gdyby tak... 

Wziąłem rozbieg i uderzyłem w ścianę. Starałem się zrobić to w ten sposób, by jak najmniej ucierpieć. Po chwili powtórzyłem czynność. 

- On sobie zaraz zrobi krzywdę! - pisnęła Aria. 

Zdążyłem uderzyć jeszcze dwa razy, nim Akuma złapał mnie za kark. Wyrwałem mu się i podbiegłem do drzwi. 

- Co ty znowu wypra... 

Stanął jak wryty. Udało mi się!
- Młody, jak ty to... Chodźcie tu.
Było wyjście. To bardzo dobrze, bo moja głowa chyba nie zniosła najlepiej spotkania ze ścianą. Powoli osunąłem się na ziemię.
- Dlaczego wy wszyscy tak zabawnie wyglądacie...?
(Aria?)