Od Akiro cd. Somniatisa

    Tak bardzo brakuje mi teatru... ale odkąd artyści uważają mnie za zdrajcę wolę im się nie pokazywać na oczy... Jest jednak szansa, że tutaj mnie nie rozpoznają. Co o tym sądzisz, Akiro?
- Teatr? No dobra, możemy pójść do teatru. - Odparłem lekko zaskoczone, ale czego się można, było się spodziewać po Atisie. Skierowaliśmy się do jaśniejszej i przyjemniejszej strefy areny ósmej. Po godzinie znaleźliśmy się pod kasą do teatru „Kameleona”. Zajęliśmy miejsca na Sali teatralnej, po czterech "uderzeniach w dzwon" stopniowo znikało światło, aż całkowicie zgasło. Kurtyna poszła do góry i rozbłysło światło na scenie.

[...] Spektakl minął po jakimś czasie, po występie zostałem zaproszony za kulisy. Zabrałem ze sobą Atisa.
- Jo Fox, co u ciebie?
- A jakoś leci. - Zostaliśmy zaproszeni na herbatkę, ale gdy spojrzałem na zegarek, zmuszony byłem odmówić. Po wyjściu z budynku, spojrzałem na towarzysza.
- Mam nadziej, że pijesz. - Zauważyłem, że chłopak podekscytował się tą wiadomością. Skierowałem naszą ścieżkę ku jednej z spelun. Weszliśmy przez dębowe drzwi, mijając następnie zrobioną specjalnie bordowa kurtynę. Filary pomieszczenia zostały zrobione z naturalnie ukształtowanych pni drzew, a ich korzenie utrzymywały sklepienie, dodając magi miejscu. Po środku sali znajdował się ogromny otwarty piec, na którym smażyły się soczyste kawałki mięsa. W tle grała muzyka i pijane śpiewy gości. Podeszliśmy do baru i zamówiłem piwo. 

(Atis? Szykuje się zgon?)