Ainelysnart: Od Kiliana do Erny

2 lutego 2014

Od Kiliana do Erny

Wgapiłem się w waderę. W sumie... nie wiedziałem co tam robiłem..
-Wiesz... ja chyba pójdę. Nie będę Ci przeszkadzać.
-Nie przeszkadzasz.
-Jasne... powodzenia... to ja idę.- Powiedziałem i ruszyłem... Kątem oka spojrzałem jeszcze raz na nią. Wciąż leżała. Pokiwałem głową i zniknąłem w krzakach... Poszedłem w stronę wodopoju. Obok mnie biegała zwierzyna... wziąłem głęboki oddech i podszedłem do wody. Przed napiciem się spojrzałem na swoje odbicie i bliznę na oku. Oblałem ją i otrzepałem się. Po czym napiłem. Niespodziewanie znów ujrzałem Panną Ernę. Pf'ychnąłem, a wadera podeszła się napić..
(Erna?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.