Ainelysnart: Od Sheere do Alikki

24 listopada 2013

Od Sheere do Alikki

(c.d tego)
Zastanowiłam się chwilę.
- Jestem Sheere. Jestem dwuletnią waderą, której rodzina została dość daleko. - mówiłam przeciągle - Co mam mówić?
- Kim jesteś w watasze, kogo znasz, kogo lubisz, w kim się podkochujesz, co robisz wieczorami, na którym boku śpisz! Cokolwiek!
- Więc jestem zielarką dążącą do posady szamanki. Śpię na brzuchu, a przed snem - wieczorem, lubię patrzeć na księżyc odbijający się w tafli jeziora. Trudno jest opowiadać o sobie, bo trudno znaleźć i znać swoje cechy. - spojrzałam na waderę - Może tobie się to lepiej uda?

(Alikki? Czekam)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.