Od Lorema cd. Rue

Podszedłem do dziewczyny.

- Na pewno chcesz iść… sama? – spytałem. Po tym, co się niedawno wydarzyło, jak praktycznie wciągnąłem dziewczynę… nadnaturalną jak ja, w ucieczkę przed SJEWem… nie chciałem, by teraz coś jej się stało.

- Nic mi nie będzie – powiedziała, robiąc pewną siebie minę. A przynajmniej taki był zamysł, bo emocje,  jakie nią targały zdecydowanie daleko miały do pewności siebie. Wszystko odbijało się w oczach.

- Mam trochę czasu… - Podrapałem się z zakłopotaniem po policzku. – Jeśli nie masz nic przeciwko…

- Nie mam. – Rue skinęła głową, a w tym ruchu widać było dużą ulgę. – Chodźmy.

Poszła przodem, prosto do drzwi frontowych. Zawahała się tylko na ułamek sekundy i weszła do środka. Zszedłem za dziewczyną w półmrok schodów, prowadzących do knajpy. Za nią skręciłem w lewo, w obskurny, betonowy korytarz i podszedłem do czarnych drzwi. Znaleźliśmy się w środku. Wnętrze wyglądało dość typowo, jak na takie miejsce. Wydziarani siedzieli przy barze, popijając jakiś trunek, a typy, wyglądające dość ciemno, jak nastolatki w dresach, śmiały się rubasznie przy stolikach. Lub siedziały w milczeniu. I ci byli najgorsi. Dobrze było wiedzieć, że większość z nich należy do Podziemia.

- Tam. – Wskazałem dziewczynie wolny stolik. Podeszliśmy do niego i zajęliśmy miejsca. Dziewczyna już wstawała, by coś sobie zamówić, jednak ją przytrzymałem. – Co chcesz?

Rue wyglądała na zdziwioną. I nic dziwnego, nieznajomi zwykle nie fundują dziewczynom kolacji. Chyba, że mają jakieś podejrzane intencje. Zakłopotałem się.

- To nic takiego – powiedziałem, drapiąc się po karku.

- Jakąś kawę… lub coś takiego – dopowiedziała po namyśle. Podszedłem do lady. Obrzuciłem stojące za barem trunki bacznym spojrzeniem. Żaden z nich jednak nie chciał wyglądać na kawę.

- Co podać, Skrybo? – spytał barman, z krzywym uśmiechem zbira. – Wisky? Piwo? A może… rosół?

- Rosół… - odpowiedział bezbarwnie. – I kawę.

- Kawa do rosołu? Kawa w mojej knajpie? – Barman roześmiał się. – Za kogo ty mnie uważasz?

- Za kogoś, kto to przyniesie – odpowiedziałem spokojnie, z przekonaniem.

- Tak, tak…

Położyłem na ladzie zwitek euro Akatsuki i wróciłem do stolika. Rue aż podskoczyła, gdy szurnąłem mocniej krzesłem. Najwyraźniej wyrwałem ją z rozmyślań.

(Rue? A to a propos okaleczania Narcyzy xP Tak, wim, jestem sadystą :3: )