Ainelysnart: Desoto

1 czerwca 2015

Desoto

Kontakt: koniara2541

Imię: Desoto

Pseudonim: -

Płeć: Basior

Wiek: 4

Żywioł: Woda

Patroni: Posejdon, Nike

Cechy charakteru: Desoto jest poważnym wilkiem. Nigdy się nie śmieje ani cieszy. Zawsze stawia na swoim, nie poddaje się tak łatwo. Nie jest skory do rozmowy o sobie i swojej przeszłości. Z natury jest samotnikiem, ale nie pogardzi odrobiną towarzystwa. Woli pracować sam, niż zespołowo. Potrafi być dobrym słuchaczem i okazać zrozumienie w każdej sytuacji.

Cechy charakterystyczne: Szara sierść świeci na niebiesko, gdy w pobliżu jest coś niebezpiecznego

Stanowisko: Zwiadowca

Historia: Desoto był synem pary Alpha, więc żyło mu się całkiem dobrze. Gdy skończył cztery miesiące, na jego watahę napadły wrogie stworzenia. Matka kazała jego opiekunce uciec wraz z nim i nigdy nie wracać. Niestety, jego ucieczkę zauważył wróg i zabił opiekunkę. Od tamtej chwili Desoto radził sobie sam. Kręcił się przy granicach swojej watahy i obserwował wojnę, która po roku zakończyła się, z przegraną dla jego stada. Widział śmierć swoich rodziców, która była dosyć okrutna. Ruszył w świat w poszukiwaniu doświadczenia, by móc się zemścić na zabójcach morderców. A co się działo dalej? To już inna historia...

Motto: "Na samotność skazują cię nie wrogowie, lecz przyjaciele"

Moce:

Władza nad żywiołem wody
Iluzja
Bariera ochronna
Widzenie śladów pozostawionych przez istoty nadprzyrodzone, np.przez duchy

Umiejętności: Potrafi poruszać się szybko i bezszelestnie. Ma wrażliwy słuch i węch. Świetnie pływa i skacze, jest wytrzymały. Nie należy do najsilniejszych, w walce wykorzystuje zwinność i magię.

Partnerka: Chciałby

Zauroczony w: Theresa...

Rodzina: Nie żyje

Data urodzenia: 19.05.2011r

Przedmioty: -

Talizman: Wierzy w siebie, nie w jakieś kamyczki

Nora: Śpi gdzie popadnie

Głos: -

Ciekawostki: -

Towarzysz: -

Inne zdjęcia: -

Statystyki:

Upomnienia: 0

Pochwały: 0

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.