Ainelysnart: Od Ookaminoishi do Mixi

10 lutego 2015

Od Ookaminoishi do Mixi

Spojrzałam na kupkę ziemi. Obejrzałam okolicę. Niedaleko leżała odłamana gałąź. Czyli tego sposobu próbowały. Śladów wilków było zbyt wiele, by określić czy to jednak był szpieg. Zaczęłam pocierać róg ogonem. Wyłączyłam się, przebywałam we własnym świecie myśli. Obejrzałam okolicę jeszcze kilka razy. Nic podejrzanego jednak nie znalazłam. Przeniosłam swój wzrok wyżej, na górne części drzew. Po którymś z kolei oglądnięciu ich, dostrzegłam małe zadrapania na korze. Jednak mogło to być losowe leśne stworzenie. Przyjrzałam się jeszcze raz ziemi. Moją uwagę przykuła pozostałość po drzewie – kupka ziemi. No właśnie, kupka.
- Spójrzcie na to – zwróciłam na siebie uwagę wader. – Stare, wyrwane drzewo powinno zostawić po sobie sporej wielkości dół. Ziemi w otoczeniu nie starczyłoby na zakopanie go. A teraz wyżej – wskazałam niemal na czubki drzew. – Są tam zadrapania, jakby pazurów. Jednak, lot w tym miejscu byłby niemożliwy. Chyba, że – w tym przypadku – szpieg był mały lub młody. Jednak może to być po prostu jakiś ptak. Więc mam do was pytanie: Czy sprawdzałyście, jak głęboko i na jaką odległość to drzewo było zakorzenione?

(Mixi? Ayoko?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.