Ainelysnart: Od Akumy do Zorrie

22 kwietnia 2014

Od Akumy do Zorrie

Skoczyłem w kierunku bażanta, by w następnej chwili trzymać go w pysku. Usłyszałem szum w zaroślach i wychynęła z nich jakaś wadera z niezbyt zadowoloną miną.
- To była moja zdobycz!! - ofuknęła mnie - Nawet nie wiesz jaka jestem głodna!!
Rzuciłam zdobycz na trawę.
- Jakim prawem mi rozkazujesz, nieznajoma wadero - warknąłem groźnie - To tereny Watahy Krwawej Nocy, a ty do niej nie należysz. Znam każdego członka.
- No i co z tego?? - różowa wadera niemal podskakiwała w miejscu - Oddaj mi go!
- A to z tego, że w takim razie powinienem cię zabić - odpowiedziałem, beznamiętnie patrząc na nią moimi złotymi oczami
(Zorrie?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.