Od Akumy i Mixi - Sylwester Mega Party

  Wstałam rano 31 grudnia. Byłam tego dnia wyjątkowo nie w sosie. W końcu kto byłby w sosie po tak dennym roku... Serię niefortunnych zdarzeń rozpoczął bunt Argony, który spowodował wojnę aż w końcu doprowadził do jej śmierci. Później zdrady i masowe odejścia. A końcem tego wszystkiego była kradzież kryształu... Gorzej chyba być nie mogło... Chociaż nie, mogło, mógł padać deszcz.

  Podszedłem do Mixi i bez słowa postawiłem koło niej drabinę. Zaczęła się na mnie dziwnie patrzyć, ale nic nie powiedziała. Zza pleców wyjąłem spryskiwacz do kwiatków i zacząłem rozpylać mgiełkę wody dokładnie nad Alphą.

- Akuma! Co ty robisz?! - wrzasnęła, gdy pierwsze krople spadły jej na nos

- Robię deszcz...

  Spojrzała na mnie jakbym był niespełna rozumu.

- Po co...?

- Skończyła mi się woda - skrzywiłem się i zeskoczyłem z drabiny - Jakieś plany na dziś?

- Siedzenie w jaskini i rozpamiętywanie tego roku... - mruknęłam.

-  A to szkoda... Picolo się zmarnuje...

- Picolo? - uniosłam łeb. - A będzie sok wiśniowy...?

- Będzie...

- To co i gdzie będzie jak będzie Picolo i sok wiśniowy? - uśmiechnęłam się szeroko.

- No nie wiem... myślałem, żeby włamać się na Olimp i wypożyczyć sobie salę tronową Zeusa - spojrzałem w kierunku, gdzie teoretycznie znajdowała się boska góra - Co sądzisz? Weźmiemy go szturmem?

- Aku, naprawdę chcesz, żeby nas stąd wygonili? - Mixi wyglądała na zrezygnowaną - Co ty dzisiaj odwalasz?

- Co ja odwalam?! Co JA odwalam?! Cieszę się życiem! A co mam odwalać?! Jeśli teraz nie podbiję Olimpu to kto to zrobi?!

- Hmmm... Może nikt...? 

- No właśnie... - spojrzałem na Alphę z błyskiem w oku - Więc czy pozwolisz, pani, na tą śmiałą akcję?

Westchnęłam ciężko.

- Co ja z tobą mam... Gorzej niż z Argo... Czuję, że nie dasz mi z tym spokoju dopóki się nie zgodzę...

- Nie - ^^.

- No dopsz... - pokręciłam zrezygnowana głową.

- W takim razie lecę po granaty i olimpijski ogień - już chciał iść, ale go powstrzymałam.

- Akuma! Tylko proszę, nie przesadź - uśmiechnęłam się. - Ja pójdę zebrać wilki i Shai.

Pobiegłem sprintem przez las, w stronę najbliższego wejścia do podziemia, jednak po drodze zatrzymał mnie ktoś. Ktoś bardzo twardy. Przewróciłem się na niego i razem poturlaliśmy się do bramy Hadesu.

- Akuma, debilu! Złaź ze mnie! –usłyszałem znajomy głos

  Powoli zszedłem z wadery i ujrzałem… kto by się spodziewał?

- Shai…? – zapytałem, zdziwiony

- Nie, twój władca – mruknęła, strzepując z siebie łapą pył – Gdzie się tak śpieszysz?

- Idę do Hadesa, po granaty – mruknąłem, spoglądając w kierunku zamkniętej bramy

- Do Hadesa? – zmrużyła oczy – Po granaty?

- Długa historia, wybacz, ale nie mam czasu… idź do Mix, ona ci wyjaśni – brama zaczęła się powoli otwierać

- Czekaj! Idę z tobą!

  I nim się obejrzałem wchodziliśmy razem do królestwa umarłych.

Najpierw poszłam do Erniaka.

- EEEEERRRRRRRRRRRRNNNNNNNNAAAAAAAAAA!!!!!!!!! – zawołałam stojąc pod jej norą.

- Coś się stało?  - zapytała zaniepokojona Szamanka wychodząc z jaskini.

- Tak, atakujemy Olimp! – wyszczerzyłam się.

- Olimp?! Oszaleliście?! – była wzburzona.

- Możliwe i bardzo prawdopodobne.  To jak? Pomożesz mi zebrać wszystkich?

- No dobrze…  - zgodziła się niechętnie.

„Dzisiaj chyba każdemu udzieliła się odrobina szaleństwa” pomyślałam.

- To tak, ja zajmę się zachodnimi i północnymi terenami watahy, a ty weźmiesz wschód i południe, oke?

- Okej…

- Poczekaj tu – warknąłem do podążającej za mną wadery

- Nie ma mowy! Wchodzę tam z tobą! – zaprotestowała popychając bramę

 Wrota skrzypnęły głucho i naszym oczą ukazał się Hades i… jakiś mężczyzna z niewielkim woreczkiem, wewnątrz którego znajdował się biały proszek. Skłoniłem się przed moim panem, jednak Shai nie zamierzała zachować powagi.

- Hades! – krzyknęła przez całą salę – Co tam masz?! Daj trochę!

I podbiegła do zdziwionych boga i wyrwała mu woreczek z dłoni. Otworzyła i już chciała zaczerpnąć proszku, gdy nieznajomy wyrwał jej naczynko z dłoni.

- To nie dla wilków – warknął – Kim ona jest?

- To tylko mała, upierdliwa wadera od mojego sługi – wytłumaczył – Ale będziemy musieli skończyć interesy później, Hermesie.

- No dobrze – westchnął – Ale będzie cię to więcej kosztowa…

 Nie wytrzymałem. Podszedłem do boga i tym razem ja wyrwałem mu towar z ręki. Hades popatrzył na mnie groźnie.

- Panie, co to za świństwo – zapytałem cicho, potrząsając woreczkiem – Nie powinieneś ćpać, to bardzo nie zdrowe.

- I co z tego? To i tak mi nie zaszkodzi – warknął – Jak śmiesz mnie…

Przemieniłem się w człowieka i wziąłem proszku na dwa palce. Skosztowałem i skrzywiłem się.

- Świństwo, powinieneś panie raczej zażywać  żywej Maryhy niż tej przestarzałej Hery…

- A ty skąd wiesz?!  – Shai spojrzała na mnie nieufnie

- Powiedzmy, że zarekwirowałem trochę znajomemu, Korso  –  ostanie słowo wykaszlałem

- Więc czego chcecie? – przerwał nam Hades, zanim kłótnia rozpoczęła się na dobre

- Chcemy wziąć szturmem Olimp

Bóg podziemia uśmiechnął się złowieszczo.

Przechadzałam się północnymi terenami watahy o imprezie poinformowałam już Samanthę, Leah, Scourge`a i Filliax. Właśnie zmierzałam w stronę nory Mitsuki.  Zobaczyłam ślady krwi na ziemi. Westchnęłam ciężko. Nawet w Sylwestra?  Szybko ruszyłam wzdłuż śladu.  Zobaczyłam białą waderę całą we krwi. Wbijała pazury w brzuch szarego basiora. 

-  Mitsuki! – krzyknęłam. – Co ty wyrabiasz?!

- Ja? Spełniam swoje postanowienie noworoczne!

 I poleciały jelita. (Sorry Shai… Argo mnie zmusiła…;c)

- Co się stało? – uśmiechnęła się puszczając martwego basiora i podchodząc do mnie.

- Bo wiesz… Taka sprawa jest…

Większość  zaproszonych stała pod Olimpem. Ucieszyłam się, że nie widzę wśród nich Roswell`a.

- Oke! Czekamy teraz na Akumę i zabawę czas zacząć! – krzyknęłam do zebranych.

Wyszliśmy z Podziemi niosąc  ze sobą             kiść granatów, artylerię samobieżną, Bombki (Hoinkowe oczywiście),  pistolety na wodę i rzygające tęczą jednorożce. Wkrótce ujrzeliśmy czekających na nas członków watahy. Shai podbiegła do Mixi i rzuciła jej się na szyję. Ja poprawiłem okulary przeciwsłoneczne.

- Joł ziomy, Łapaćta bazuki! – i rzuciłem w kierunku tłumu kiść granatów

- Aku, serio – zapytała Mixi patrząc jak cała wataha biega w panice łapiąc granaty.

  Tylko się uśmiechnąłem.

- Idziecie? Shai, puszczaj jednorożce!

Szaro niebieska wadera wypuściła jednaście kololowych jednorożców. Pognały w stronę jaśniejącego złotym blaskiem Olimpu.

- Do ataaaku! - wrzasnęłam i już mieliśmy ruszać, gdy światło reflektora padło na stojącego z boku Hoinkasa.

- Co wy odwalacie? - zapytał.

- No... Szturmujemy Olimp! - odpowiedział Akuma.

- Aha, to okej - i sobie poszedł.

Wspięliśmy się na Olimp, gdzie zobaczyliśmy Olimpijczyków w popłochu uciekających przed jednorożcami.

- Czyli imprezę czas zacząć!!!!

 Wszyscy z radosnymi okrzykami wbili do sali tronowej. Zaryglowałem drzwi. Skądś na stole pojawił się Picolo i sok wiśniowy, stojący z boku sali tapczan drgnął.

- Gdzie ja jestem...?

- Cicho siedź, tapczanie! - wykrzyknęła Shai i skoczyła na mebel z wysokości kilku metrów, aż ten stęknął.

 Skądś pojawił się Rosewell, targając ze sobą torbę. Postawił ją koło tapczana i poszedł się napić soku. Przy kielichu spotkał się z wyglądającą, jakby chciała go zabić, Mixi. Zaczęli o czymś rozmawiać.

- Co tu przytaszczyłeś, debilu? - warknęłam.

- Ja? Nie wiem. Jakiś gościu ze skrzydełkami na butach mi to dał i powiedział, że mam to tu przynieść... 

- Czekaj... Hermes?

- No nie wiem... - wzruszył ramionami.

- A wiesz chociaż co w niej jest?

- Chyba zegar, bo tyka - odprał.

- Zegar? Hermes? Tyka? Diler? Tyka? - układałam chwilę myśli. - PADNIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wszyscy padli na posadzkę, a całą górą wstrząsnął wybuch.

- Fajerwerki! - krzyknęła uradowana Aria.

  W murze sali powstała wielka wyrwa, w której pojawiło się kilkoro pierwszych bogów, między innymi Zeus i Hera, if u know what i mean. Chwila... bogowie? Chyba nie będą szczęśliwi...

- WIAĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆĆ!!! - wykrzyknąłem kierują się w kierunku przeciwległej ściany i rzucając ostatnim ocalałym granatem, okulary przeciwsłoneczne gdzieś spadłym, zrobił się jeden wielki rozgardiasz.

Wszyscy krzyczeli, piszczeli, w powietrzu zmaterializowały się pioruny. Wydostałem się z pomieszczenia, zacząłem zbiegać w dół zbocza. Widziałem, że Mixi zostaje z tyłu, kopiąc po tyłkach tych, którzy zostali w tyle. Zrównałem się z nią.

Teraz biegliśmy ramię w ramię. Bogowie byli tuż za nami. Byli coraz bliżej. Coś pochwyciło nas od tyłu. Nie mogliśmy się ruszyć. Zgiełk ucichł. Czuliśmy milczącą, groźną obecność Zeusa za nami.

- Jestem Zeus - usłyszeliśmy głos

  Odwróciliśmy się powoli. Bóg wyglądał na wściekłego i tęczowego (pewnie przez jednorożce)

- Wytłumaczycie mi to? - zapytał

- To... - zaczęła Mixi - To...

- To ich wina - wskazałem łapą na spacerującego opodal, z radosną miną opowiadającego nowej waderze - Ookaminoishi, Ketsuruiego

Na dźwięk swojego imienia basior zastrzygł uszami i spojrzał na nas. Usłyszałem jego głos:

- Nothing to do here! - i zaczął uciekać w stonę wschodzącego słońca

- Łapać Zdrajcę - krzyknąłem i pognałem za basiorem, zostawiając zdziwione Mixi i Ookami same z bogami.

- Emmm... Nothing to do here! - powtórzyłam słowa Ketsu i pobiegłam za nimi.

Na zboczy Olimpu pozostali już tylko bogowie i nie rozumiejące sytuacji wadera. Olbrzymie wilki zwróciły się w jej stronę.

- Cóż... skoro inni skindziolili to wina spada na ciebie - Zeus uśmiechnął się złowrogo - Pójdziesz z nami

- ALE JA NIC NIE ZROBIŁAM...

KONIEC

Reflektor oświetla zakrwawione ciało Roswella i Mixi odchodzącą w dal. Do basiora podchodzi jakiś czarny kształt i mówi.

- I co zrobisz? Nic nie zrobisz! - i znika.