Ainelysnart: Od Alicji do Arii

8 listopada 2014

Od Alicji do Arii

Patrzyłam na zapłakaną waderę. Podeszłam do niej i przytuliłam ją.
- Lepiej kochać i stracić jak ty niż w ogóle nie kochać jak ja...- powiedziałam spokojnym głosem. Wadera przestała płakać i spojrzała na mnie.
- Skąd wiesz że straciłam... ukochanego...? - zapytała jeszcze zapłakana.
- Wiesz... umiem rozpoznać płacz po ukochanym a po kimś z rodziny... - odpowiedziałam. - Zgadłam? - zapytałam.
-...Tak... - odpowiedziała wciągając przez nos powietrze.

(Aria? Brak weny :/ )

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.