Ainelysnart: Od Arizony do Satoshiego

13 marca 2015

Od Arizony do Satoshiego

Cd. tego

Wyciągnęłam się i położyłam się w kącie nory. Ziewnęłam i ułożyłam głowę na łapach. Basior gdzieś poszedł, domyśliłam się gdzie. Nawet nie wiedziałam jak, no i wtedy zasnęłam. Parę godzin później (prawdopodobnie) obudziło mnie szturchanie. Machnęłam łapą i przewróciłam się na drugi bok. Usłyszałam ciche westchnięcie.
- Czyli nie chcesz zobaczyć jednego z mutantów?
Zerwałam się na równe nogi. Głos należał do Satoshi'ego.
- Chcę! Chcę! - krzyknęłam rozentuzjazmowana
- Na pewno? - upewnił się wilk
Pokiwałam szybko głową. Basior gestem pokazał, abym za nim pobiegła. Zgodnie za nim pobiegłam. Szczerze była to długa droga, a ja ciągle wyprzedzałam wilka i musiałam co chwilę zwalniać. W końcu dotarliśmy w jakieś miejsce, gdzie można było usłyszeć charczenie. Wilk pokazał, abym była cicho. Pokiwałam głową. Byłam strasznie ciekawa jak on wygląda.
(Satoshi?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.