Ainelysnart: Od Dalii do Vincenta

29 marca 2015

Od Dalii do Vincenta

Nareszcie dotarliśmy do mojej przytulnej norki. Przez całą drogę przybrałam minę naburmuszonego dzieciaka. Wtedy cały czas moje łapy dyndały bezwładnie. Kiedy już byliśmy przed wejściem do nory oznajmiłam:
- Panie niańko, proszę mnie odstawić na ziemię. Już dam sobie radę.
- Tak jak wtedy przed jaskinią Erny?- spytał basior.
- No może nie tak, ale dam radę!- odparłam.
Basior westchnął i odstawił mnie na ziemię. Pokuśtykałam na półkę skalną i położyłam się na niej. Zauważyłam, że wilk ciągle jest w mojej norze. Westchnęłam głęboko.
- Vincent.... po co tu stoisz?- spytałam cicho.
(Vincent?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.