Ainelysnart: Od Erny do Iverno

12 czerwca 2014

Od Erny do Iverno

Potrząsnęłam głową zdziwiona. "Nie, to nie może być", pomyślałam. Czyżby ktoś właśnie zburzył tę cudowną ciszę? Odwróciłam się w prawo i ujrzałam pod moimi łapami szczeniaka. Spojrzałam na Iverna.
- Mordimer? - Zapytał. - Co ty tu robisz?
- Szukałem cię, chodź.
- Wiesz, że to niebezpieczne okolice. - Spojrzał na szczeniaka groźnie.
- Wiem! - Mordimer uśmiechnął się.
- Idź, jak musisz. - Wtrąciłam się do rozmowy spoglądając smutno na Iverna.
- No chodź! - krzyknął pełen entuzjazmu szczeniak.

<Iverno? Mordimer?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.