Ainelysnart: Od Akiko do Ako

7 sierpnia 2014

Od Akiko do Ako

- Aha - skwitowała Ako.
- Przykro mi, że sprawiłam ci kłopot... - powiedziałam.
- Mówiłam ci żebyś tyle nie przepraszała - poirytowała się.
Chciałam powiedzieć "przepraszam", ale ugryzłam się w język.
- Nie dałaś mi dokończyć... - mruknęłam. - Tak, więc w zamian za to, że mi pomogłaś przygotuję ci herbaty!
- Eee... Herbaty? Nie trzeba... - wydawała się być zdziwiona moją propozycją.
- Ale to nie będzie zwykła herbata! To będzie herbata lecznicza! A do tego pyszna... Co ty na to? - rozentuzjazmowałam się.
(Ako? Wypijesz pyszniutką herbatkę leczniczą Akiko?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.