Ainelysnart: Od Mixi do Zindera

16 sierpnia 2014

Od Mixi do Zindera

Czarownik szarpnięciem otworzył drzwi sali w której więził Zindera. Miał już dość chodzenia w te i we te. Teraz jeszcze jak na złość wypadło mu z głowy zaklęcie posłuszeństwa. Zaklął pod nosem. Zdenerwowany ściągnął odpowiednią księgę z regału. Nerwowo przerzucał kartki. Zaklął po raz kolejny. W końcu znalazł odpowiednie zaklęcie. Wykonał palcami kilka "figur" i wymruczał coś.
Niestety zaklęcie działa tylko na ciało, a nie na umysł, więc będę mógł zmusić jego struny głosowe do wydawania dźwięku, ale nie mógł powiedzieć niczego przydatnego. Za to ona... Wyśpiewa wszyściutko. Mniej więcej tak wyglądały myśli czarownika w drodze do komnaty z klatką w której siedział Zinder. Kiedy wreszcie tam dotarł uśmiechnął się sztucznie do Zindera.
- Już za momencik zobaczysz swoją przyjaciółeczkę - zaćwierkał radośnie. Potem wykonał kilka znaków dłońmi i wyszeptał coś. Kiedy skończył na pysku Zindera pojawił się grymas bólu.
- Dziękuję, że to uczyniłeś - powiedział Zinder z rozkazu czarownika.
Mroczny Elf uśmiechnął się do siebie.
(Zinder? Sry, że tak długo ale zupełnie nie miałam pomysłu...)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.