Ainelysnart: Od Shontay do Akiko

11 listopada 2014

Od Shontay do Akiko

Wadera zemdlała
- No super - mruknęłam
- poczekaj tu zaraz ci coś upoluje - westchnęłam choć wiedziałam ze wadera tego nie słyszy. Ja jednak miałam szczęście zaraz znalazłam jakiegoś jelenia
- panno wystarczyć - mruknęłam wracając do miejsca gdzie zostawiłam waderę. Położyłam przed nią jelenia. Miałam nadzieje ze nie będę musiała czekać długo aż wadera się ocknie. Właściwie zastanawiałam się czemu to robię...
(Akiko?)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Aktualności

Mamy rok 2034.

Cisza i bezruch, jakie panowały od kilku miesięcy zostały gwałtownie przerwane przez huk rozpadającej się wieży. Zginęły tysiące ludzi, wielu ciał nigdy nie odnaleziono pod gruzami. W tym ciała Władysława Leniniewskiego, który od utraty stanowiska premiera pracował w jednym z działów administracji. Nikt nie miał wątpliwości, że nie był to wypadek. O całe zajście zostały posądzone wilki, a nastawienie społeczeństwa względem tej rasy gwałtownie się zaostrzyło. Dotąd postrzegano je jako przygłupie potwory, niemal miejską legendę, która zagryza w nocy zbłąkanych podróżnych. Po tym incydencie awansowali do miana terrorystów, a wielu ludzi, którzy dotąd ich wspomagało lub przymykało oczy na ich obecność stało się zaciekłymi wrogami i wojownikami o likwidację niebezpiecznego szkodnika. Po raz pierwszy na światło dnia wypłynęła nazwa "wataha" i gwałtownie zyskała popularność, jako określenie niebezpiecznej grupy kryminalistów. Przez kraj przetoczyła się fala manifestacji, o olbrzymim bogactwie wyrazu artystycznego, żądających od rządu pozbycia się wilków, a od wilków - opuszczenia wyspy, która przecież od zawsze była ich domem. Większość z nich została zorganizowana przez specjalistów w tej dziedzinie - feldgrau i robiła na prawdę duże wrażenie.